Θυμάμαι την Ελευθερία πάντοτε εκεί. Όμορφη και δεσποτική να κατηφορίζει στα κακοστημένα σοκάκια της ένδοξης και συνάμα πάμφτωχης γειτονιάς μου.

by_Ellie_the_dreamer

Κόρη παλαιάς οικογένειας με συνεισφορά στον τόπο. Από αυτές που άλλες φαμίλιες συκοφαντούν λίγο μετά τις ένθερμες χειραψίες και τους εναγκαλισμούς – φθόνος για αυτό που δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιτύχουν.

Η Ελευθερία, το χρυσό κορίτσι του φαινομενικά απομονωμένου χωριού, πάντοτε ξεχώριζε; στην χάρη, στην ανθρωπιά, στο φιλότιμο, στα κάλη.

Αλλά, όπως οι περισσότερες αγνές ψυχές, έτσι και αυτή αγάπησε. Τυφλώθηκε από τα γλυκά λόγια και την άνετη ζωή ενός ακόμα νεοφερμένου από την χώρα. Και άλλαξε.

Τα ροδανθά χείλη της καλύφθηκαν από ακριβές μπογιές και τα καταγάλανα μάτια της κρύφτηκαν ανάμεσα σε περίτεχνα στολίδια. Έγινε απότομη, υπεράνω, Ευρωπαία. Κάτι έσπασε.

Τα χρόνια κύλησαν και ο καλός της έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο. Τώρα η Ελευθερία ζητιανεύει από αυτόν που την ξελόγιασε. Ικετεύει για την ίδια της την ύπαρξη. Γλύφει για να ζει.

Μα κάπου πίσω από τα φρου φρου και τα αρώματα, κάτω από το μανδύα της υποκρισίας και του καθωσπρεπισμού, βρίσκεται ακόμα αυτή που αγαπώ.

Η Ελευθερία που δεν σηκώνει το ζυγό.
Η Ελευθερία που ξέρει να λέει ΟΧΙ.
Η Ελευθερία του λαού.
Η Ελευθερία μου.

Reborn by_Queenenigma09

 

 

Ξέρω πως μια μέρα θα υψώσει το ανάστημά της και πάλι. Περήφανα όπως μόνο αυτή μπορεί.

Αχ, πώς την καρτερώ αυτή τη μέρα..